ໂນ໊ດແຄນ

ໂນ໊ດແຄນ ໝາຍເຖິງ ສັນຍະລັກຕ່າງໆທີ່ໃຊ້ສະແດງຕົວສຽງຂອງແຄນ ເຊິ່ງໂດຍຫຼັກແລ້ວເຮົາສາມາດຂຽນໄດ້ 3 ແບບ ແລະ ອ່ານໄດ້ 2 ແບບຄື:

-   ໂນ໊ດອັກສອນສາກົນ: ໝາຍເຖິງໂນ໊ດທີ່ໃຊ້ອັກສອນໂຣມັນໃນການແທນສຽງໃຫ້ແຕ່ລະສຽງ, ໂນ໊ດປະເພດນີ້ເປັນທີ່ນິຍົມທົ່ວໂລກ ປະກອບມີ: C (ໂດ), D (ເຣ), E (ມີ), F (ຟ), G (ຊອນ), A (ລາ) ແລະ B (ທີ ຫຼື ຊີ). ໂນ໊ດປະເພດນີ້ສາມາດເຮັດໃຫ້ຄົນຕ່າງປະເທດເຂົ້າໃຈງ່າຍ ເນື່ອງຈາກວ່າມີການນໍາໃຊ້ກັນທົ່ວໂລກ ແຕ່ ສໍາລັບຜູ້ທີ່ເຝິກຫຼິ້ນດົນຕຣີເບື້ອງຕົ້ນອາດຈະຕ້ອງໃຊ້ເວລາໃນການຈື່ ຈໍາຫຼາຍກວ່າໂນ໊ດແບບອື່ນໆ.

-    ໂນ໊ດອັກສອນລາວ: ໝາຍເຖິງໂນ໊ດທີ່ໃຊ້ພະຍັນຊະນະລາວໃນການແທນສຽງໃຫ້ແຕ່ລະສຽງ ປະກອບມີ: ດ (ໂດ), ຣ (ເຣ), ມ (ມີ), ຟ (ຟາ), ຊ (ຊອນ), ລ (ລາ) ແລະ ທ, ຊ (ທີ ຫຼື ຊີ).

-    ໂນ໊ດຕົວເລກອາຣະບິກ: ໝາຍເຖິງໂນ໊ດທີ່ໃຊ້ຕົວເລກອາຣະບິກໃນການແທນສຽງໃຫ້ແຕ່ລະສຽງ ປະກອບມີ: 1 (ໂດ), 2 (ເຣ), 3 (ມີ), 4 (ຟາ), 5 (ຊອນ), 6 (ລາ) ແລະ 7 (ທີ ຫຼື ຊີ). ໂນ໊ດເພງປະເພດນີ້ນິຍົມໃຊ້ໃນສະໄໝກ່ອນ ເນື່ອງຈາກເປັນໂນ໊ດເພງທີ່ຄ່ອນຂ້າງງ່າຍ, ຈື່ຈໍາໄດ້ໄວ ແລະ ມີຄວາມເໝາະສົມແກ່ຜູ້ເລີ່ມຕົ້ນ ແຕ່ກໍມີຂໍ້ເສຍຄືເຮັດໃຫ້ຜູ້ຫຼິ້ນລື້ງເຄີຍ ແລະ ບໍ່ສາມາດຫຼິ້ນຕາມແບບສາກົນໃຫ້ໄດ້ດີເທົ່າທີ່ຄວນ.

ນອກຈາກນີ້, ບາງຄັ້ງພວກເຮົາຍັງໃຊ້ໂນ໊ດອັກສອນໄທໃນການເປົ່າອີກດ້ວຍ. ລາຍລະອຽດຂອງໂນ໊ດແຄນ ສະແດງໃນຕາຕະລາງລຸ່ມນີ້:

ໂນ໊ດຕົວອັກສອນສາກົນ	ໂນ໊ດຕົວອັກສອນລາວ	ໂນ໊ດອັກສອນໄທ	ໂນ໊ດຕົວເລກ	ຄຳອ່ານ
C	ດ	ก	1	ໂດ
D	ຣ	ร	2	ເຣ
E	ມ	ม	3	ມີ
F	ຟ	ฟ	4	ຟາ
G	ຊ	ซ	5	ຊອນ
A	ລ	ล	6	ລາ
B	ທ ຫຼື ຊ	ท	7	ທີ ຫຼື ຊີ

      ການທີ່ຜູ້ເປົ່າແຄນຈະເປົ່າອອກມາໄດ້ດີ ຫຼື ບໍ? ສ່ວນໜື່ງແມ່ນມາຈາກການຈື່ຈໍາໂນ໊ດເພງແຕ່ລະຕົວຂອງລາຍແຄນທີ່ຈະເປົ່າ. ດັ່ງນັ້ນ, ຜູ້ເປົ່າ ຈໍາເປັນຢ່າງຍິ່ງທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ທ່ອງ ແລະ ຈື່ຈໍາໂນ໊ດເພງໃຫ້ຂື້ນໃຈ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ການເປົ່າແຄນອອກມາຖືກຕ້ອງຕາມຈັງຫວະຂອງເພງນັ້ນໆ.